Tekst: Nadya van der Sluis

Terwijl ik dit schrijf ben ik herstellende van een terugval en heb ik een keuze moeten maken in medicatie. Ik heb altijd een haat-liefdeverhouding met medicatie gehad en het duurde jaren voordat ik kon accepteren dat ik het nodig had. Alleen de bijwerkingen, die blijven lastig en die zijn niet te accepteren. Sinds 2015 neem ik Olanzapine wanneer ik voel dat ik hypomanisch word of ben en dit moet af remmen. Helaas bleef ik in mijn laatste terugval in een hypomanie hangen omdat mijn medicatie niet direct aansloeg zoals normaal. Een korte manie volgde met daarna gelijk een depressieve periode waarbij ik voor het eerst in lange tijd dwang had tot zelfpijniging.

Gelukkig heb ik sinds 2015 passende therapie en gaf mijn psychiater aan dat ik mijn medicatie moest vervierdubbelen om weer stabiel te worden. Het duurde drie weken voordat deze dosis aansloeg als mijn normale dosis en na een tijd kon ik rustig mijn medicatie weer afbouwen. Ondertussen had ik extreem last van de bijwerkingen, zoals: vocht vasthouden, vergeetachtig zijn, weinig concentratievermogen hebben, droge mond en spiertrekkingen.

Tijdens mijn behandeling kwam naar voren dat ik de afgelopen jaar meer last had van hypo manische periodes dan voorheen en Olanzapine geen geschikte medicatie meer was. Stabiel zijn zonder met regelmaat medicatie te nemen is niet iets vanzelfsprekend. Ik kon het al die jaren omdat ik 24/7 bezig was op mijzelf te letten en bewust mijn energieën aan het verdelen was. Mijn leven bestaat uit schema’s voor sporten, voeding, sociale activiteiten en rust. Elke dag weer. En dan nog mijn gedachtes verbinden met mijn gedrag. Elke dag weer. Zelfreflectie. Zelfcompassie. Elke dag weer. Opletten dat mijn schema’s realistisch zijn en ik niet obsessief controle neem op mijn voeding en sporten omdat ik geen controle heb over bepaalde emoties. Of ervoor zorgen dat mijn grenzen goed bewaakt blijven zodat andere energieën niet te dichtbij komen, die ervoor kunnen zorgen dat je uit balans raakt.

Na mijn laatste terugval had ik een blijvende angst, namelijk weer een terugval en deze niet overleven. Om die reden heb ik tijdens mijn behandeling gekeken naar andere medicatie, namelijk Rexulti. Deze medicatie neemt de scherpe randjes weg waardoor een kans op een terugval velen malen kleiner is. Kritisch als ik ben, wilde ik eerst tijd hebben om onderzoek te doen naar deze medicatie omdat dit de medicatie is welke ik wel elke dag dien in te nemen en ook de nodige bijwerkingen zal hebben. Een moeilijke keuze om te maken waarbij ik het gevoel kreeg alsof ik het afgelopen jaar heb gefaald in het stabiel blijven. Ook herstel ik snel van een terugval doordat ik weet hoe ik door meditatie, rust, voeding en sport weer stabiel word en prikkels kan vermijden.

Alleen ik weet ook dat mijn laatste terugval kwam door een positieve trigger, namelijk mijn ambitie. Dit is al de tweede keer dat ik door mijn ambitie een terugval heb gekregen. Tijdens een hypo manische periode worden mijn gedachtes telkens gevoed met creativiteit omtrent hoe ik mijn ambities kan waarmaken. Ik ben dan het meest creatief rond ongeveer 4 uur ’s ochtends en heb dan de drang al mijn creativiteit gelijk uit te werken. Ambitie is een positieve trigger die blijvend is waardoor een kans op een terugval ook blijvend is.

Van jongs af aan ben ik ambitieus. Ik leef voor mijn ambities. Ze zijn mijn passie in het leven. Alleen om dit te kunnen behouden op een veilige manier voor mijn gezondheid ontkom ik er niet aan om te veranderen van medicatie. Namelijk een ander soort medicatie, die ik dagelijks moet innemen voor altijd. Die ervoor zal zorgen dat ik stabiel ben en geen hypomanie meer zal ervaren. Een hypomanie, een periode waarin mijn ambities en creativiteit geen grenzen kennen en ik het beste werk verricht of zoveel van mijzelf houd. Hoe gevaarlijk een hypomanie is voor mijn gezondheid is het naast mijn vijand ook mijn beste vriend geworden. Het heeft mij in sommige periodes geholpen in het zijn waar ik nu ben in het leven. Een hypomanie was soms ook mijn motivatie om mijn ambities te behalen. Door mijn extra zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen in zo’n periode geloofde ik in het halen van mijn persoonlijke doelen. In zo’n periode voelt het alsof je alles aankan en geloof je niet in obstakels. Mede door deze periodes heb ik mijn HBO Rechten diploma gehaald en vervolgens mijn Master Strafrecht op de universiteit. Mede hierdoor was ik kandidaat Staatssecretaris van Vrede en afgelopen jaar kandidaat Minister van Gehandicaptenzaken. Mede hierdoor durfde ik te solliciteren voor een WO-functie bij het Ministerie van Justitie en Veiligheid en heb ik die baan nu.

Ik zal mijn hypo manische periodes missen maar kan niet wachten naar de rust die medicatie mij zal geven. Het niet meer bang hoeven te zijn dat een ander terugval op de loer ligt of elke dag afvragen of ik wel een hele nacht zal door slapen. Minder op mijzelf hoeven te letten waardoor ik misschien energie heb om te gaan daten en open te staan voor een relatie. Belangrijkste voor nu is hopen dat de medicatie zal aanslaan maar het niet al mijn emoties en gevoelens zal afvlakken.

Mijn naam is Nadya van der Sluis (33 jaar) en ik woon sinds drie jaar alleen in Den Haag.

In mijn vrije tijd houd ik van het schrijven van artikelen. Klik hier om ze te lezen.