Tekst en foto: Yasmijn

Ik voel me beter. Of het nu te maken heeft met het nieuwe antidepressivum dat enkele weken geleden is toegevoegd aan mijn toch al omvangrijke pillenspectrum of niet, de miserabele uitzichtloosheid van de depressie bleek plots overruled door onrust in mijn brein, gepaard gaande met snelle, korte irritaties om niets. Als er sprake zou kunnen zijn van stabiele onrust, dan zit ik nu in dit vaarwater. Ik wil weer wat doen, zonder precies te weten wat.

Vanmiddag testte ik mezelf door boodschappen te gaan doen en even bij een kledingoutlet binnen te lopen. Het duizelde me en ik voelde me benauwd. Niet te vroeg juichen dus, ik ben nog niet zover dat ik me geheel relaxt buitenshuis kan begeven. Toch vond ik de kleine overwinning een goed excuus voor een traktatie op een pak melo-cakes en een kleine rookworst. Ik moet duidelijk af van die vreetkicks, maar dit is niet het juiste moment.

In ieder geval lijkt het er op dat mijn gevoelsleven, dat om en nabij een miserabel nulpunt was gereduceerd, weer normalere vormen begint aan te nemen. Het grote niets en de volkomen machteloosheid lijken opgelost, verdampt. De mogelijkheid blijft dat het toch weer niet is wat het lijkt, want dat moet ik als ervaren bipolair mijn brein-neuronen toch wel nageven. Mijn vertrouwen is relatief. Ik vertrouw in het moment. Is dat niet zen?

Mijn naam is Yasmijn en ik heb een bipolaire stoornis.  Ik vecht tot op de dag van vandaag op mijn eigenwijze, dwarse en koppige manier tegen het onregeerbare. Vooral zelfspot houdt me op de been, want ellende is er immers al genoeg. Mijn grootste hobby is schrijven en mijn sores weg bloggen, voornamelijk in de vorm van pittige columns. Ik hoop met mijn website een bijdrage te kunnen leveren in het inzichtelijk maken van de bipolaire stoornis.

De link naar mijn website ‘Bijzonder Bipolair’ is: http://bipolairdagboek.jimdo.com/