Het moment dat je te horen krijgt dat je een psychische aandoening hebt, komt er van alles op je af. Wat betekent deze diagnose voor mijn verdere leven? Het accepteren dat je een psychische gevoeligheid hebt, kan voelen als een ‘rouwproces’. Je zal afstand moeten nemen van je huidige leefstijl. De manier van leven die jij jezelf hebt aangeleerd en wat zo vertrouwd voelde. Een andere weg inslaan.

Je zal je verwachtingen die je wellicht had over de toekomst moeten bijstellen en je zal je gedrag moeten aanpassen met één doel, namelijk stabiel blijven. Beter worden zit er voor jou misschien niet meer in maar je zal uiteindelijk wel een beter mens voor jezelf worden want deze gedragsaanpassing, die anderen niet altijd direct zullen begrijpen, zal de kwaliteit van jouw leven verbeteren. Je gaat je namelijk beter voelen! Alleen zie je dat op dit moment nog niet. Zeker als je jong bent, nog aan het studeren en midden in het drukke, sociale leven staat van uitgaan en feestjes. Ikzelf kreeg mijn diagnose op mijn 26e, nadat ik mijn diploma had behaald, getrouwd was en reeds zwanger. Had ik als ik het eerder had geweten andere keuzes gemaakt? Ik weet het niet. Ondanks mijn psychose tijdens mijn eerste zwangerschap heb ik toch voor een tweede kindje gekozen.

“Achteraf heb ik geen spijt van de dingen die ik heb gedaan, het heeft mij gemaakt tot de persoon die ik nu ben. En ik mag best trots op mijzelf zijn!”

Ik heb er nu een diagnose bij. Verandert dit de situatie? Ik weet dat ik zonder diagnose ook al veel last had van mijn ‘ziekte’. Mèt diagnose weet ik waar ik aan moet werken en kan ik beginnen om mijn eigen gebruiksaanwijzing te maken. Zelf denk ik dat je beter zo vroeg mogelijk in je leven kan weten hoe de vork bij jou in de steel zit. Het stelt je in staat om erachter te komen wie je bent en dat is vaak niet wat anderen van je vinden. Je zal bij jezelf stil moeten staan en leren waarom je bepaald gedrag in situaties vertoont en welk gevoel daar bij komt kijken en wellicht jezelf ander gedrag aanleren zodat je je beter gaat voelen. Iets waar veel ‘gezonde mensen’ in deze drukke tijd vaak niet aan toe komen en daar later, als ze ouder zijn, spijt van hebben want ze zijn geleefd i.p.v. hebben geleefd. In het begin kijk je misschien heel erg naar de verliezen die je moet lijden. “Verdorie, waarom kan ik dit nu niet meer terwijl andere mensen dit wel gewoon kunnen zonder dat ze uit balans raken?”. Ja, je zal moeten inleveren maar uit ervaring zeg ik dat deze levensles jou ook heel veel wijsheid zal brengen. Het leven bestaat uit vallen en opstaan. Ups en downs. Iedereen heeft zo zijn eigen problemen al zal je dat aan de buitenkant niet altijd kunnen zien.

Heb je nog maar net de diagnose gekregen?
Lees dan ook mijn blog “De relatie met je diagnose“.